ρήνιο

Χημικό στοιχείο με σύμβολο Re· ανήκει στην έβδομη ομάδα του περιοδικού συστήματος των στοιχείων· έχει ατομικό αριθμό 75, ατομικό βάρος 186,22· έχει δύο φυσικά ισότοπα, το Re185 σταθερό, το Re187 ραδιενεργό και τέσσερα τεχνητά ισότοπα, τα Re182, Re183, Re184, Re188, όλα ραδιενεργά. Είναι στοιχείο εξαιρετικά σπάνιο, βρίσκεται σε ελάχιστες ποσότητες σε ορυκτά λευκόχρυσου, στους κολουμβίτες, στους μολυβδαινίτες και σε μερικά χαλκοφόρα ορυκτά. Το ανακάλυψαν, το 1925, ο Βάλτερ Νόντακ και η Ίντα Τάκε, καθώς εξέταζαν με ακτίνες X μερικά δείγματα μολυβδαινίτη. Είναι μέταλλο φαιόχρωμο, σκληρό και αρκετά ελάσιμο· στον αέρα οξειδώνεται μόνο άνω των 1000°C· έχει πυκνότητα 21,9 και τήκεται στους 31800C· είναι διαλυτό στο νιτρικό οξύ και στα τετηγμένα αλκάλεα, ενώνεται με τα αλογόνα και το θείο. Πρακτικά εξάγεται από την ιλύ της ανόδου κατά τον ηλεκτρολυτικό καθαρισμό του χαλκού. Σε μεταλλική κατάσταση λαβαίνεται με αναγωγή, σε ρεύμα υδρογόνου, του αμμωνιακού άλατος και ακολούθως χύτευση, πάντοτε σε ρεύμα υδρογόνου. Σημαντικότερες ενώσεις του είναι το επτασθενές οξείδιο Re2O7 το οποίο, όταν διαλυθεί στο νερό, σχηματίζει το περρενικό οξύ HReO4, άχρωμο, του οποίου είναι γνωστά πολυάριθμα άλατα. Χρησιμοποιείται για ηλεκτρόδια, θερμοηλεκτρικά στοιχεία, ως καταλύτης στις αφυδρογονώσεις και για ενισχυτικό υλικό των ακίδων στις πένες γραφής. Η χημεία του ρ. είναι ιδιαίτερα πολύπλοκη, επειδή το στοιχείο αυτό μπορεί να περάσει από όλες τις καταστάσεις οξείδωσης που περιέχονται μεταξύ +7 και -1.

* * *

και ρήνειο, το, Ν

χημ. πολύ σπάνιο μεταλλικό χημικό στοιχείο με σύμβολο Re και ατομικό αριθμό 75 που ανήκει στην VΙΙb ομάδα τών στοιχείων μετάπτωσης τού περιοδικού συστήματος.

[ΕΤΥΜΟΛ. Μεταφορά στην ελλ. ξεν. όρου, πρβλ. αγγλ. rhenium < λατ. Rhenus «ο ποταμός Ρήνος»].